เคยได้ยินแม่ๆ หลายคนบ่นว่าไม่ค่อยมีเวลา ไม่ว่าจะ ส่วนตัวหรือเวลาพักผ่อนนอนหลับ เมื่อฟังแล้วก็เห็นด้วยเพราะ เวลาที่แม่ใช้ไปกับลูกนั้นมันคาบเกี่ยวกับเวลาส่วนตัวอยู่ไม่น้อย แต่จะว่าไป การพักผ่อนนอนหลับจะมากหรือน้อยก็น่าจะอยู่ที่การจัดสรรเวลาของเราด้วย
เมื่อตอนลูกเกิดใหม่ๆ ดูเหมือนว่าเวลาของแม่ทั้งหมดจะหายไป พร้อมกับการมีลูกอ่อน ที่เดี๋ยวร้องเพราะเปียก เพราะหิว ไปจนถึงร้อง อย่างไม่มีเหตุผล จนแม่ต้องวิ่งวุ่นกันแทบทั้งวัน เวลาที่พอจะหยุดพัก ได้บ้างก็คือเวลาที่ลูกน้อยนอนหลับ
แต่ไหงพอลูกหลับเข้าทีไรแม่กลับไม่ยอมนอนตามลูก เพราะมัวแต่เพลิดเพลินกับสารพัด ตั้งแต่คุยโทรศัพท์ ดูหนังดูละคร เข้าอินเทอร์เน็ต เช็คอีเมล หรือโพสต์รูปถ่ายน่ารักของลูกน้อยเข้าเฟชบุ๊ค บางทียังไม่ทันจะเสร็จธุระ หรือไม่ทันจะได้พักผ่อนลูกก็ตื่นนอนซะแล้ว
แม้ในบางครั้งที่ทําธุระส่วนตัวต่างๆ เสร็จสิ้นลงแล้ว ลูกยังหลับ ยนอนยาว ไม่ยอมตื่น แม่หลายคนก็ยังคงไม่ถือโอกาสรีบไป พักผ่อน แต่กลับเกิดอาการ “กังวล” ขึ้นมาว่าลูกนอนนานเกินไป ลูกเป็นอะไรไหม ยังหายใจดีรึเปล่า ว่าแล้วก็ลองเอานิ้วเขียตัวลูกดูซิว่า จะขยับไหม หรือเอานิ้วไปยังจมูกลูกว่าหายใจดีอยู่รึเปล่า จนในที่สุด ลูกก็ตื่น โดยที่แม่ก็ไม่ทันได้นอนเหมือนเดิม
ก็เลยเอะใจกับตัวเองว่า เอ๊ะ! นี่เราไม่มีเวลาพักผ่อน เราไม่ทัน ได้พัก หรือว่าเราไม่ยอมพักกันแน่นะ
ปัญหาเรื่องเวลาเข้านอนของลูกซึ่งอยู่ในวัยกําลังโตและควรนอน แต่หัวคำ่ กับเวลาเข้านอนของพ่อแม่โดยเฉพาะแม่ซึ่งมักจะอยู่ในวัยติด ละครหลังข่าว ชอบดูหนังเกาหลี และสนุกกับการออนไลน์นั้น มักจะ เป็นเวลาที่ทับซ้อนกัน ซึ่งในหลายๆ ครอบครัวที่เคยเห็น เด็กๆ มักจะ ดูละครหรือนอนดึกตามพ่อแม่ไปด้วย
